Dado que unha opinión generalizada no grupo foi a decepción que supuxo para algunhas das nosas alumnas o final aberto do libro, o coordinador propúxolles redactar un final que lles gustase máis, aqui vos deixamos os resultados:
CRISTINA FERNÁNDEZ SILVOSA.
[...]
- Papá, non empeces! Mamá está morta.
- Colle o teléfono, quere falar contigo!
Edu nervioso nega de todos os xeitos a posiblilidade de que a súa nai estea ao outro lado da liña. Está convencido de que o seu pai está a mentir e él non vai entrar ao trapo. Colle a súa moto e toma camiño a praía de Llas, ao chegar , senta e reflexiona:
- Non podía ser mamá, ela ... ela está morta! - repite unha e outra vez Edu- Estou seguro de que todo isto é unha artimaña de papá. Non o aguanto máis! MARCHO!
Fragmento MARÍA SACO:
[...]
- E que chaman desde unha cabina. É a túa nai.
Nese instante, Eduardo paraliza, miles de sensacións percorren o seu corpo ata parecer que é un ser morto en vida.
" Pi. pi. pi..." Edu está no hospital, acaba de espertar do coma no que levaba xa case 4 anos; Unha tarde de Agosto estaba a bañarse cos seus pais na paraia de Llas, a súa preferida dende que era pequeno.
Todo quedou nun soño.
No hay comentarios:
Publicar un comentario